Giełdowy świat pełen jest przeróżnych terminów, które musi poznać początkujący inwestor. Jednymi z najbardziej podstawowych są pozycja długa i pozycja krótka, często nazywane także z języka angielskiego short i long.
Pozycja długa – obstawianie wzrostów
Zajęcie pozycji długiej oznacza zakup danego instrumentu (np. akcji, obligacji, kontraktu terminowego, opcji) lub posiadanie go już na rachunku. Inwestor kupuje instrument po korzystnej jego zdaniem cenie i oczekuje wzrostu wartości w celu sprzedaży z zyskiem lub ewentualnie czerpania innych korzyści, np. dywidend lub odsetek.
Inwestorzy zajmujący pozycje długie symbolizowani są przez byka, a samo pozytywny sentyment rynkowy nazywany jest byczym. Nie bez powodu wizerunek byka często pojawia się w okolicy światowych giełd. Najsłynniejszy jest oczywiście Charging Bull, brązowy posąg stojący w okolicy New York Stock Exchange.
Pozycja krótka – obstawianie spadków
Pozycja krótka jest przeciwieństwem pozycji długiej. Inwestor oczekuje, że cena danego instrumentu spadnie. Sposób realizacji pozycji krótkiej różni się w zależności od instrumentu. W przypadku akcji lub obligacji inwestor najpierw pożycza je od właściciela, a następnie sprzedaje z zamiarem odkupienia w przyszłości po niższej cenie w celu zwrotu pożyczkodawcy. Z wykorzystaniem kontraktów terminowych (futures, forward) inwestor zajmuje pozycję krótką poprzez zobowiązanie do sprzedaży instrumentu bazowego w przyszłości. I wreszcie korzystając z opcji inwestor może wystawić opcję zakupu (CALL) lub nabycie opcji sprzedaży (PUT).
W każdym z wymienionych przypadków inwestor liczy, że uda mu się osiągnąć zysk na spadku ceny. Przy szortowaniu (to kolokwialne określenie na zajęcie pozycji krótkiej) akcji lub obligacji zyskiem inwestora jest różnica pomiędzy wyższą ceną sprzedaży pożyczonych walorów a niższą ceną późniejszego kupna w celu zwrotu. Zobowiązując się do sprzedaży instrumentu bazowego z wykorzystaniem kontraktów terminowych inwestor może osiągnąć zysk poprzez sprzedaż go po umówionej cenie wyższej od ceny będącej aktualną w przyszłości. Podobna sytuacja zachodzi w przypadku wystawienia opcji zakupu (CALL) – inwestor zajmujący pozycję krótką jest tu bowiem sprzedającym instrumentu. Nabywając opcję sprzedaży (PUT) inwestor zyskuje możliwość sprzedania danego aktywa.
Inwestorzy zajmujący pozycje krótkie symbolizowani są przez niedźwiedzia, a negatywny sentyment nazywany jest niedźwiedzim.
Ograniczone zyski, nieograniczone straty
Zajmowanie pozycji krótkich jest bardziej złożone niż pozycji długich i bardziej od nich ryzykowne. Pomijając lewarowane instrumenty pochodne, long może spowodować utratę maksymalnie całego kapitału – cena może spaść do zera np. w przypadku upadłości spółki. Zyski są nieograniczone – kurs może rosnąć nieskończenie wysoko. Odwrotnie zysk z pozycji krótkiej jest ograniczony, ponieważ cena nie może spaść poniżej zera. Nieograniczone są natomiast straty w przypadku gdy cena pójdzie w górę, a pójść może przecież nieskończenie wysoko. Są to oczywiście rozważania czysto teoretyczne, bowiem pozycje krótkie zazwyczaj zabezpieczane są odpowiednim depozytem (tzw. margin), którego spadek poniżej wymaganego minimum oznacza ich zamknięcie.
Pozycja krótka a krótka sprzedaż
Pojęcia pozycja krótka i krótka sprzedaż są czasem używane synonimicznie w nieformalnych rozmowach. Pozycja krótka jest terminem bardziej ogólnym oznaczającym grę na spadki różnych instrumentów finansowych – akcji, obligacji, funduszy ETF, indeksów, walut, surowców, kruszców, towarów i ich instrumentów pochodnych.
Krótka sprzedaż ograniczona jest natomiast do papierów wartościowych – przede wszystkim akcji i obligacji, a niekiedy także warrantów, praw poboru, certyfikatów.
Można powiedzieć, że każda krótka sprzedaż to także pozycja krótka, ale nie każda pozycja krótka to krótka sprzedaż.
Spodobał Ci się ten artykuł? Uważasz go za przydatny? Postaw kawę dla naszej redakcji i wesprzyj dalszy rozwój serwisu!
Informacje zamieszczane w serwisie Bespace.pl są prywatnymi opiniami autorów i nie stanowią rekomendacji inwestycyjnych w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 października 2005 roku w sprawie informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych, ich emitentów lub wystawców (Dz. U. z 2005 roku, Nr 206, poz. 1715). Wszelkie decyzje inwestycyjne Czytelnik podejmuje na własne ryzyko i odpowiedzialność. Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść reklam umieszczanych w serwisie.